Her haftasında heyecan verici albümlerin peşi sıra yayınlandığı 2015’in en iyi 100 albümünü sıraladık!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
50- EEK & Islam Chipsy– Kahraba
(Nashazphone)
Kahireli klavyeci İslam Chipsy’li mahraganat üçlüsü EEK, çıkış albümlerinde elektro, deep house, trap ve 8-bit’i geleneksel Mısır sokak müziğiyle yoğuruyor. Baştan sona sarsıcı bir yoğunluk ve desibelde ilerleyen albüm, siren gibi haykıran, dört parçaya sıkıştırılmış kesintisiz bir cümbüş. L.A.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
49- Airbird & Napolian – Mr. Foolish
(Cascine)
Ford & Lopatin ikilisi isimlerini bu sefer Airbird & Napolian yapıp yine 80’lerden getirdikleri ses havuzunu ustaca işleyerek sinir bozucu ve başarılı bir dans albümü ortaya koyuyorlar. Kendileri gibi Brooklyn’den olan Erika Spring’in bol nefesli sesiyle katıldığı “In the Zone”, albümden çalınacak ilk parça. D.C.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
48- William Basinski – Cascade
(2062)
Avangart ambient besteci, ses tasarımcısı William Basinski’nin döngüye aldığı zarif bir piyano melodisiyle neler yapabildiğini görmek kadar, bunun insan ruhunda yarattığı garip hüzne tanık olmak da çarpıcı. Üzerine bindirilen efektlerle 40 dakika boyunca tekrarlanan melodi, fark edilmesi güç ufak ses değişimleriyle insanı âdeta hipnotize ediyor. Z.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
47- Algiers – Algiers
(Matador Records)
Algiers’ın çıkış albümü, punk ve gospel müziğinin ortak başkaldırısında şekil buluyor. Ciyaklayan gitarlar, düğümlenmiş synthler ve metalik ritimlerin üzerinde koro halinde haykırarak isyan eden grup, gözlemsel bir dille baskıları geri tepen, dinleyeni de tepindiren bir albüm hazırlamış. L.A.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
46- Mbongwana Star – From Kinshasa
(World Circuit)
Yedi kişilik Mbongwana Star, Demokratik Kongo Cumhuriyeti’nin başkenti Kinshasa’nın sokaklarından çalarak, söyleyerek ve dans ederek uzaya çıkıp, aya doğru yolculuk yapıyor. Hipnotize edici vokaller, saat gibi çalışan ritimlere kilitlenen gitarlar ve uzun dalgada yayına karışan seslerle albüm başından sonuna ilgiyi üzerinde tutuyor. D.C.
"Nganshe"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
45- Mdou Moctar – Akounak Tedalat Taha Tazoughai
(Sahel Sounds)
Nijerli müzisyen Mdou Moctar’ın kendisini oynadığı film olan Akounak Tedalat Taha Tazoughai’nin müzikleri olarak yayınlanan albümde yer alan parçalarda, Afrika psikedelik müziğine getirdiği kendine has bir yorumu ve sadeliğiyle Mdou Moctar, takdir edilecek bir uyumla karşımıza çıkmıştı. B.D.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
44- Kamasi Washington – The Epic
(Brainfeeder)
Bu senenin en iyi albümlerinden biri olarak gösterilen Kendrick Lamar albümü To Pimp a Butterfly’da boy gösteren saksafoncu Kamasi Washington, solo olarak yayınladığı The Epic albümüyle de övgüleri topladı. Etkileyici canlı performansı ve kalabalık ekibiyle, 2015 denince akla gelen isimlerin başında olacağı kesin. B.D.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
43- Dam Funk – Invite the Light
(Stones Throw)
Modern funk büyücüsü Damon Riddick, yine bildiğini okuduğu, entelektüel bir çalışmayla karşımızda. 80 dakikalık bu ziyafet, Snoop Dogg'dan Ariel Pink'e, Flea'den Q-Tip'e konuk listesiyle de göz kamaştırıyor şüphesiz. E.S.
"Surveillance Escape"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
42- HAMA – Torodi
(Sahel Sounds)
Nijerli müzisyen Hama, tek enstrümanla şahane işler yapılabileceğini bu sene Torodi albümüyle gösterdi. Synthesizer’ı ile ustaca kurguladığı Afrika ezgileriyle dolu şarkılarıyla Hama, akıllarda kalacak bir albüme imza attı. B.D.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
41- Arca – Mutant
(Mute)
Arca’nın beyin yoğuran prodüksiyonları, her dinleyişte albümü ilk defa duyuyormuş hissi yaratıyor. Sürekli şekil değiştiren bir canlı gibi Mutant. 2015’te klasik müzik sanırım böyle oluyor? B.Ç.
"Vanity"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
40- Tame Impala – Currents
(Interscope Records)
Tame Impala’nın kimi eski takipçileri bu albüme şüpheyle yaklaştı, kimi dinleyici ilk defa grupla tanıştı. Currents gerek her biri ayrı hit değeri taşıyan şarkıları, gerek akıllara kazınan riffleri, gerekse içinde bulunduğumuz synth tabanlı müzik akımına şekil şemal vermesiyle 2015’i karakterize eden albümlerden biri oldu. A.T.
"Let It Happen"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
39- Jaga Jazzist – Starfire
(Ninja Tune)
Jaga Jazzist’in uzun ve zihin açıcı fikirlerle dolu beş parçadan oluşan Starfire, grubun muhtemelen bugüne kadar yaptığı en geniş ses skalasına sahip albüm. Dinleyiciyi cezbedecek, heyecanlandıracak fikirler ve detaylar, her şarkıyı başlı başına bir yolculuk kıvamına getiriyor. C.K.
"Oban"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
38- Yair Elazar Glotman – Études
(Subtext Recordings)
Klasik müzik eğitimi alan genç besteci Yair Elazar Glotman’ın Etudes adlı albümü, avangart caz, ambient ve dron etkileşimini müthiş yalın bir vahşilikle yansıtıyor. Solo kontrbas kayıtlarının elektronik öğelerle buluşması, insanın içini titreten tarifi zor bir güce dönüşürken, an geliyor kontrbasın içindeki bu tedirgin edici ruhla daha önce hiç bu kadar yakın olmadığınızı fark ediyorsunuz. Z.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
37- Dengue Fever – The Deepest Lake
(Tuk Tuk Records)
Kendine has dinginlikteki parçalarını bir kenara bırakıp keyifli klavye tonları, hareketleri davulları ve şarkıların bir çoğundaki hakimiyetini belli eden baslarla The Deepest Lake, Dengue Fever kataloğunun en hareketli albümü oldu diyebiliriz. B.D.
"No Sudden Moves"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
36- King Midas Sound & Fennesz - Edition One
(Ninja Tune)
Heyecan verici bir birliktelik ve umulmadık bir sonuç! Müziğin dinlenildiği ortamı bambaşka bir hale büründürebileceğinin, yakın zamanda verilmiş en gerçekçi ispatı King Midas Sound ve Christian Fennesz’in ürkütücü şarkılarında. C.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
35- Courtney Barnett – Sometimes I Sit and Think Sometimes I Just Sit
(Milk! / Mom + Pop)
Çıkardığı ilk albümle kendi jenerasyonundan müzikseverlerin kalbini kazanan ve içine sinen müzisyenlere çok sık rastlamıyoruz. Avustralyalı müzisyen Y kuşağının sözcü müzisyeni oldu ve bu albümle detayların aslında ne kadar önemli olduğunu anlattı. A.T.
"Dead Fox"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
34- Carter Tutti Void – f(x)
(Industrial Records)
Chris Carter ve Cosey Fanni Tutti’nin Factory Floor üyesi Nik Colk Void eşliğinde yaptıkları tekinsiz keşifler, f(x) ile yeni bir boyuta ulaşıyor. Üç yıl önce yayınlanan ilk albüme nazaran biraz daha geniş alanlara yayılma eğilimi gösteriyor f(x). C.K.
"f = (2.7)"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
33- Trembling Bells – The Sovereign Self
(Tin Angel Records)
Beşinci albümde tarz ve yön değiştiren gruptan doğaçlamayı sevmesi nedeniyle aksini beklemek yanlış olurdu. Yine eski albümlerde olduğu gibi bu yeni yön de grupta eğreti durmuyor. Rastlantısal da olsa bir iki şarkısında Türk müziği tınılarını andıran The Sovereign Self, folklorik ögeleriyle 2015’in kolaylıkla yakınlık kurduğumuz albümlerinden oldu. A.T.
"Sweet Death Polka"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
32- Kurt Vile – b’lieve I’m goin down
(Matador)
Kurt Vile evli, çocuk sahibi, pişmanlıkları olan ve yaşamdan çok da yüksek beklentileri olmayan sıradan bir insanın hayatını müzikle anlatabilecek, kendi gibi mütevazı ama akıllarda yer edinen bir albüm yaptı. Albümünün bestecisi, vokali ve gitaristi olması albümü daha da içten ve yoğunluklu kılıyor. A.T.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
31- Sam Prekop – The Republic
(Thrill Jockey)
Akustik enstrümanlardan birazcık uzaklaşan Sam Prekop, modüler synthesizer eşliğinde kurguladığı parçalarında sesi ve akıcılığı ön plana alıyor. “Weather Vane”, bu senenin en özel parçalarından biri! C.K.
"Weather Vane"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
30- Holly Herndon – Platform
(4AD)
Stanford’da kompozisyon üzerine doktora yapan Holly Herndon, elektronik müzikte zanaatkarlığın altını çizen albümü Platform ile kendisine geniş bir alan açıyor. Sesinden yarattığı synthesizer’ların etrafında oluşan parçalardaki akademik tavrına rağmen, dinleyiciyle olan duygusal iletişimini hiç kaybetmiyor. D.C.
"Morning Sun"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
29- John Grant – Grey Tickles, Black Pressure
(Bella Union)
Sakallı, orta yaşlı (albümün adı İzlandaca "orta yaş krizi" ve Türkçe "karabasan" tabirlerinin doğrudan çevirilerinden meydana geliyor) bu geyin krizleri bunalıma sokmaktansa insanı yükseltiyor. Grant, bugünün popüler müziğinin en iddialı şarkı ve söz yazarlarından. E.S.
"Disappointing feat. Tracy Thorn"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
28- Protomartyr – The Agent Intellect
(Hardly Art)
Detroit çıkışlı grup Protomartyr, agresif ve üzerinizde rahatlıkla bir asabiyet bırakabilecek şarkılar yapıyor. The Agent Intellect isimli ikinci albümleriyle, şarkı yazımlarında herhangi bir kuralı dikkate almadıklarını ilan eden ekibin canlı performanslarındaki enerjisi, albümün her köşesinde eksiksiz şekilde kendini hissettiriyor. C.K.
"Why Does It Shake?"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
27- King Gizzard & The Lizard Wizard – Paper Mache Dream Balloon
(Heavenly Recordings)
Böylesine kalabalık bir grubun, şahane bir uyum içinde ortaya çıkardığı beş albümün ardından temposunu biraz daha düşürdüğü albüm Paper Mache Dream Balloon, King Gizzard & The Lizard Wizard’ın özünün neye benzediğini anlamak adına ipuçları taşıyarak ve muazzam bir akıcılığa sahip olarak bu senenin en iyileri arasında yerini aldı. B.D.
"Bone"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
26- Jonny Greenwood & Shye Ben Tzur & Rajasthan Express – Junun
(Nonesuch Records)
İsrailli besteci Shye Ben Tzur’un kompozisyonlarından oluşan Junun, Kuzey Hindistan ve Sufi ibadet müziğine deneysel bir yolculuk. Ben Tzur’un seslendirdiği parçalar bol üflemeli 19 kişilik Rajasthan Express’in ellerinde hayat buluyor ve Greenwood’un hafif dokunuşlarının hissedildiği yerlerde şekil değiştiren bir dinleyiş oluyor. L.A.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
25- Beach House – Depression Cherry
(Sub Pop)
Dinleyende sol tarafına okyanusu sağ tarafına ise dağları almış bir yolda keyifle üstü açık bir araba sürüyor hissi uyandıran albüm, özellikle melodileriyle gönlümüzü çaldı. Eskide kalmış tonları yeniyle birleştiren Beach House müzik tarihinin en uyumlu ikililerinden olduğunu yine hatırlattı. A.T.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
24- Björk –Vulnicura
(One Little Indian Records)
Björk’ü sadece müzisyen sözcüğüyle tanımlamak ne kadar yetersizse sanatçının son albümüne sadece müzik eseri diye bakmak albümün bir o kadar değerini azaltır. Video klipleri, albüm kapağı, Björk’ün eşsiz sesi ve müziğiyle Vulnicura bir sanat eseri. A.T.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
23- Health – Death Magic
(Loma Vista Recordings)
Bu yıl uzun süren sessizliğini bozan ekiplerden biri de Californialı grup Health oldu. Gürültü estetiğini her geçen albümde biraz daha pop yaklaşımlarıyla haşır neşir hale getiren ekip, Death Magic’te ilk baştan beri yapmak istediği müziğe ulaştığı izlenimi yaratıyor. C.K.
"Stonefist"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
22- John Carpenter – Lost Themes
(Sacred Bones)
Ustası olduğu korku ve bilimkurgu filmlerine kendi stüdyosundan synth bazlı nefis müzikler yapan John Carpenter’ın ilk solo albümü Lost Themes, yönetmenin herhangi bir filminde yer almamış şarkılarından oluşuyor. Yılın belki de en tekinsiz albümlerinden biri olan Lost Themes, Carpenter filmlerindeki gizemi ve destansı anları işitsel olarak dinleyicisine sunmayı başarıyor. C.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
21- Jerusalem In My Heart – If He Dies, If If If If If If
(Constellation Records)
Lübnanlı müzisyen Radwan Ghazi Moumneh, yeni albümünde dinleyicilerine hüzün, pişmanlık, isyan ve öfkeyi peşi sıra yaşatıyor. Moumneh’in içsel vokal melodileri, dokunaklı ve bol arızalı yapıların üzerine kusursuz şekilde yayılıyor. C.K.
"Al Affag, Lau Mat, Lau Lau Lau Lau Lau Lau"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
20- Deerhunter - Fading Frontier
(4AD)
İki senelik bir aranın ardından Fading Frontier ile geri dönen Amerikalı grup, özellikle Halcyon Digest çizgisinde kaydettikleri parçalarıyla Deerhunter sevenler için şahane bir geri dönüş albümüne imza attı. Parçalarda zaman zaman hakimiyeti hissedilen synth’ler ise kimi zaman Atlas Sound izleri de taşıyor. B.D.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
19- Janet Jackson – Unbreakable
(Rhythm Nation Club)
Missy Elliott'ın da aramıza katıldığı partileme hallerinin ötesinde, sakinleştiği dakikalarla da kalbimize saplanan yeni Janet Jackson albümü bir hayli doyurucu. Kaygısızca kazanılmış bu zaferin hepimizin olduğu konusunda bir parça duygusallaşabiliriz. E.S.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
18- Hot Sugar – God's Hand
(Break World Records)
Nick Koenig Hot Sugar olarak ilk uzunçalarında, "associative" (çağırışımsal) müzik adını verdiği tekniği kullanarak günlük hayatımızın, can sıkıntımızın sesleriyle köpüren bir dünya dokumuş. Şarkı isimlerinden başlayarak insanın aklında canlanan bu çarpık deneyimde elektronik melodiler tatlı ve durgun, ama çıkan her bir ses de bir bilmece gibi. L.A.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
17- Föllakzoid – III
(Sacred Bones)
Föllakzoid'in III albümünün açılışını yapan "Electric"in ilk anından itibaren sizi içine alan loop girdabı, albümde yer alan diğer üç parçada da muazzam bir bütünlükte ilerliyor. B.D.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
16- Container – LP
(Spectrum Spools)
Ren Schofield, içinden çıktığı noise sahnesinde geliştirdiği tüm ses tasarımı becerilerini Container ismi altında tekno tanrıları için kullanıyor. LP isimli ikinci albümündeki iç içe geçen paslı davul makinesi dişlilerini duyduğumuz anda, parçalar ortaya çıkarken Ren’le aynı odadaymış gibi hissediyoruz ve kontrollü heyecanını paylaşıyoruz. D.C.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
15- Jacco Gardner – Hypnophobia
(Polyvinyl Records)
İkinci albümü olan Hypnophobia ile bu kez biraz daha karanlık bir tınıyla kaydettiği parçalarını dinlediğimiz Hollandalı Jacco Gardner, klavye ve gitar melodileri arasında serbestçe dolaştığı şarkılarıyla dinlemekten sıkılmayacağımız bir albüme imza attı. B.D.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
14- Jamie XX – In Colour
(XL, Young Turks)
Jamie Smith, The xx’in elemanı olduğunu sahne ismiyle netleştiriyor ve prodüktör olarak yeteneklerini Grammy adayı hit albümü In Colour ile sergiliyor. “Sleep Sound”, “Obvs” ve “Loud Places” gibi çalındığı anda 2015’i hatırlatacak parçalarla, Londra merkezli eklektik elektronik müziğini dünya pop sahnesinin hızlı tüketimine açıyor. D.C.
"Obvs"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
13- Battles – La Di Da Di
(Warp Records)
Battles bizi bugüne dek alıştırdığı, aşırıya kaçmayı, ritmik oyunları, zor partisyonları, tekrarı ve paldır küldür üstünüze geliyormuş hissini üçüncü uzunçalarında da yansıtıyor. Grubun ilk döneminden EP’leri andıran daha çiğ yapılı şarkılarla birlikte “Summer Sinner”, “The Yabba” ve “Luu Le” gibi birer albüme bedel fikrin yer aldığı şarkılar, grubu yeniden, yeniden ve yeniden sevmemize sebep oldu. C.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
12- Joanna Newsom – Divers
(Drag City)
Şimdiye kadarki en kısa ve rahat dinlenebilen albümünde Joanna Newsom’ın müzikal masal dünyası zamanla yüzleşiyor. Newsom’ın melodik hâkimiyeti baş döndürürken, her albümle gittikçe berraklaşan sesi, folk, pop ve klasik müziğin birbirinin içine girdiği hikâyeler örüyor. L.A.
"Sapokanikan"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
11- Oneohtrix Point Never – Garden of Delete
(Warp Records)
Daniel Lopatin, ergenliğin (aslında pek de ilginç olmayan) iğrençliğini; “nu-metal’ın hayaleti + pop melodileri + yenilikçi ses tasarımı” formülüyle âdeta bir epiğe dönüştürüyor. B.Ç.
"I Bite Through It"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
10- Alessandro Cortini – Risveglio
(Hospital Productions)
Nine Inch Nails’le çalışmaları ve solo elektronik projesi SONOIO’dan tanınan Alessandro Cortini, son birkaç yıldır analog/modüler synthesizer’la yaptığı kayıtlarla bu enstrümana olan tutkusunun sınırlarını zorluyor; Risveglio da bu çarpıcı adanmışlığın etkileyici bir belgesi. Synth dronların tok ve soğuk sesiyle biçimlenen karanlık ton sürekli tekrar eden ritmik bas tınısıyla birleşip klostrofobik bir atmosfer yarattığında, içinizde ürpertici bir his belirse de, devinim halindeki synth manzaralarının içinde kontrolü gönüllü kaybedip sürükleniyorsunuz. Z.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
9- Sleater-Kinney – No Cities To Love
(Sub Pop)
2005’ten beri Sleater-Kinney’nin yayınladığı ilk albüm No Cities to Love, en soldan gelen, insanın içini ateşleyen bir terslik. Corin Tucker’ın kararlı haykırışı, Brownstein’le gitarlarının akıl almaz düğümlenişi ve kafaya takılan her taşkın nakarat, birikmiş bir rock özlemini gideriyor. L.A
"No Cities To Love"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8- Blanck Mass – Dumb Flesh
(Sacred Bones)
Fuck Buttons’ın yarısı Benjamin John Power’ın Blanck Mass mahlasıyla yayınladığı ikinci albüm Dumb Flesh, gücünü doğal şekillerde ortaya çıkmış şarkı düzenlemelerinden alıyor. Karanlık estetiklerden hoşlanan ama müziğin kendisini harekete geçirmesini de sevenleri anında etkisi altına alıyor. C.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
7- Grimes – Art Angels
(4AD)
Grimes’ın büyük harflerle POP’u ciddiye aldığının kanıtı. Baştan sona her şarkıda havai fişekler suratınıza patlıyor. B.Ç.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
6- Lonelady – Hinterland
(Warp)
Karşınızda duran, klasik Manchester sedasından hareketle 80'ler pop estetiğini içselleştiren muazzam ve sofistike bir modern dans albümü. Julie Campbell'ın yalnızca zevki ve fikirleri değil, onları uygulama şekilleri de bir hayli etkileyici. E.S.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
5- The Silence – The Silence
(Drag City)
Masaki Batoh’un yeni projesi The Silence, müzisyenin eski üretimlerinden izler taşımasıyla birlikte, Batoh’un takipçileri için nispeten yeni sayılabilecek bir salınmışlığı beraberinde sunuyor. Grubun ilk albümü progresif rock’tan folk müziğe birçok farklı etkileşimi fazlasıyla özgün bir şekilde tek potada eritiyor. C.K.
"Tango Whiskeyman"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
4- Sufjan Stevens – Carrie & Lowell
(Asthmatic Kitty)
Ölüm, yalnızlık, aile, inanç ve benzeri “büyük” kavramları vıcıklaşmadan sorgulayan, senenin en gözyaşı dolu albümü. Her dinlediğimde tüylerim diken diken oluyor. B.Ç.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
İllüstrasyon: Furkan Birgün
3- Julia Holter – Have You in My Wilderness
(Domino Records)
Julia Holter’ın dördüncü albümü Have You in My Wilderness, bize daha önce duymadığımız bir melodik berraklık sunuyor. Holter’ın müziğinin hep çekingen bir tarafı varsa, bu sefer ardındaki sıcaklığa göz atabiliyoruz. Şimdiye kadar ağır yankılarla örtülü avangart pop besteleri burada edebi ağırlıklarından sıyrılıp gün yüzüne çıkıyor. Zarif vokalleri melankolik bir orkestranın başını çekerken, klavsenler, klavyeler, kemanlar ve saksafonlar albüm boyunca Holter’ın neredeyse tüm hikâyelerine eşlik ediyor. Fakat şarkıların tamamından tatlı bir esinti geçse de parçaların görünürdeki hafifliği, çok geçmeden daha buruk sevinçlere bürünüyor. Holter burada bize rüya tadında bir pop albümü bırakıyor. L.A.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
İllüstrasyon: Eren Arpacı
2- Panda Bear – Panda Bear Meets the Grim Reaper
(Domino Records)
Animal Collective üyesi Noah Lennox’un solo projesi Panda Bear’in solo albümlerinin belki de en önemli özelliği sürükleyici olmaları. 2015’in başlarında yayınlanan Panda Bear Meets the Grim Reaper, bunu birkaç adım öteye taşımayı başarıyor. Genellikle tekrar eden yapılar üzerine Lennox’un oyun oynuyormuşçasına dizdiği nefis vokal melodileri eşliğinde albüm kusursuz bir akışla ilerliyor. Sakin ilerleyen yapısıyla albüme oturaklı bir başlangıç yapan “Sequential Circuits”ı takip eden “Mr Noah”, “Boys Latin”, “Crosswords” ve “Come to Your Senses” gibi parçalar, Lennox’un günümüzün en özgün şarkı yazarlarından biri olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Bir de tabii albümün tüyleri diken diken eden şarkısı “Tropic of Cancer”... Panda Bear Meets the Grim Reaper, dinleyicileri “vokal melodisi” üzerine düşüncelere bırakırken bir yandan da düşsel bir âlemin kapılarını aralıyor ve büyük bir ziyafete davet ediyor. C.K.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
İllüstrasyon: Naz Tansel
1- Deradoorian – The Expanding Flower Planet
(Anticon)
Bir müzisyenin tam bağımsızlığını ilan ederek dinleyiciye kendi dünyasını cömert bir şekilde açması her zaman çok ilham verici gelmiştir. Dirty Projectors ve Avey Tare’s Slasher Flicks gibi grup çalışmalarının ardından Angel Deradoorian’ın solo olarak yayınladığı bu ilk uzunçalarda yer alan şarkıların her biri kendi içinde ayrı dünyalara açılıyor. Hepsi en ince detayına kadar çalışılmış, hepsiyle tek tek uğraşılmış, hepsindeki duygular alabildiğine derinleştirilmiş, belli. Ermeni asıllı sanatçı, insanın tenine işleyen, derinden gelen ama ısrar eden ritimlere kapılan parçalarını kusursuz vokaliyle işliyor; çarpıcı melodilerse geleneksel olandan da bir hayli besleniyor. Albümü dinlerken her ne kadar başta ablası Arleen Deradoorian olmak üzere yanında ona eşlik edenler olduğunu bilseniz de bu işin bir grup dinamiğinden çıkmadığını resmen hissedebiliyorsunuz. The Expanding Flower Planet, çıkış noktasının kişiye özel dinamikler olduğunu çekinmeden söyleyen bir albüm. Sanki Deradoorian günlüğünü okumanız için size uzatmış gibi. Haliyle bu size kendinizi özel hissettiriyor. Bunu yapabilmek yetenekten öte, tutku, sevda ve azim de gerektirir. Eh, Deradoorian'da bunların hepsi fazlasıyla mevcut. E.S.
