Gördüklerimiz yüzünden fotoğraflardan haber takip etmekte zorlandığımız, ama fotoğraflardan haber takip etmedikçe de yapamadığımız bugünlerden birinde, Ortadoğu ve Kuzey Afrika’da foto muhabirlik yapan, Türkiye, Mısır, Libya, Afganistan, Hindistan’da çeşitli hikâyeler üzerine çalışan Monique Jaques ile yollarımız kesişti.
Monique Jaques, sınırlarda ve bölgede çalışmalar yaptığı esnada, bundan dört sene kadar önce, iki haftalığına arkadaşını ziyaret etmek için buraya gelmiş. Gelir gelmez de gördüğü şeylere âşık olmuş. O gün bugündür İstanbul’da yaşıyor. Uzun soluklu bir proje üzerine Gazze’ye doğru yola çıkmakta olan Jaques, seyahatin ardından işlerine yine buradan devam etmeyi planladığını söylüyor.
Monique Jacques’a şiddetin yoğun olduğu bölgelerde çalışmak üzere alana ne zaman gideceğine, nerede duracağına ve nereye kadar ilerleyeceğine nasıl karar verdiğini sorup, bölgede kadın bir foto muhabir olarak çalışmayı nasıl tecrübe ettiğini anlattırdık.
Şubat 2011 - Kahire
Monique Jaques: Çatışma ve son dakika haberlerinde olay yerine gidebileceğin kadar hızlı gitmen gerek. Bunda bir sorun yok ama nerede durman gerektiğine karar vermek biraz daha zor oluyor. Çatışmanın dışında kalmalısın ki herhangi bir tehlikeli durum olduğunda farkında olasın.
Monique Jaques: Oradan ne zaman ayrılacağını bilmek son derece önemli. Bazen nerede olduğunu hatırlayabilmek için uyanık olman gerekiyor. Mesela bir grubun sinirlenebileceğini ya da saldırının yakın olduğunu nereden bilebilirsin? Karşı saldırının geleceğini tahmin edebilmek, çalıştığın insanların duygularını anlayabilmek oldukça zor… Bir gazeteci olarak şu ayrımı yapabilmek gerek: olayın içine mi giriyorsun yoksa insanların mahremiyetini mi ihlal ediyorsun?
Mart 2011 - Bingazi
Monique Jacques: Kadın olmanın getirdiği bazı avantajlar var; ben insanların evlerine kadar girip onlarla konuşabiliyorum. Ben asıl erkeklerin nasıl çalıştığını anlamıyorum! Erişim kolaylığı benim için erkeklerden daha fazla oluyor. Samimi hikâyeler üzerine çalışmak daha kolay. Hem iyi hem kötü yanları var, sokakta çalışmak bence daha zor. Hepsi bakış açına göre değişiyor esasında.
(Çeviri: Hande Beyazıt)
