2013'ün En İyi Müzikleri

Bu yazıyı paylaş
İçerik

2013'ün En İyi Müzikleri

Yazı: J.Hakan Dedeoğlu, Ekin Sanaç, Cem Kayıran, Seden Mestan, Leyla Aksu, Altay Aydemir, Seçil Kalenderoğlu, Aycan Taşyürek, Emre Berberoğlu, Alex Mazonowicz // İllüstrasyon: Sedat Girgin
ÖNCEKİ Bela geliyorum demez: Duygu Uzman SONRAKİ 2013'ün En İyi Albümleri Top 10

Gelenekselleşmiş seremonilerimiz eşliğinde kolları sıvadık ve bizce 2013’ten önümüzdeki senelere kalacak müziklerden bir seçki hazırladık.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Değerlendirme: J. Hakan Dedeoğlu, Ekin Sanaç, Aylin Güngör, Cem Kayıran, Seden Mestan, Alex Mazonowicz, Leyla Aksu, Seçil Kalenderoğlu, Aycan Taşyürek, Emre Berberoğlu, Altay Aydemir, Semra Uygun, Emre Karacaoğlu, Berk Çakmakçı, Tolga Yağlı, Özcan Ertek

2013’ün müziklerini masaya yatırıp 50’lik albüm listemizi belirlerken geçtiğimiz seneden çok daha sert bir mücadeleyle karşı karşıya olduğumuzu fark ettik. 2013 hem aramıza dönmesi haber değeri taşıyan birçok klas ismin olduğu, hem de çok sayıda görkemli ilk albümü görmüş bir sene olmuş. Geleneksel seremonilerimiz eşliğinde kolları sıvadık ve bizce 2013’ten önümüzdeki senelere kalacak albümlerden bir seçki hazırladık. Devamında ise yılın en iyi konserleri, en iyi ilk grupları, en iyi yerli müzikleri sizlerle olacak.

 

2013’ÜN EN İYİ 50 ALBÜMÜ

Image

50. Mazzy Star – “Seasons of Your Day”
Yolu gözlene gözlene artık hiç gelmeyecekmiş gibi hissettirmeye başlayan ama geçen yedi senenin ardından bir anda bizleri sevinçlere boğuveren bir albüm Seasons of Your Day. Hope Sandoval’ın o benzersiz vokalleri eşliğinde puslu diyarlarda dolaşmayı özlemiş miyiz? Evet, hem de çok! S.M.
"Lay Myself Down"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

49. The Knife – “Shaking The Habitual”
İsveçli elektronik müzik ikilisinin dördüncü albümü farklı tarzıyla müziğin sınırlarını ortadan kaldırıyor. Alışılmıştan daha uzun şarkılarına rağmen albümü tamamen keşfetmek için şarkıların bir saniyesini bile kaçırmak istemeyeceksiniz. A.T.
”Full of Fire”

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

48. Eric Copeland – “Joke In The Hole“
Ne Black Dice albümleri, ne de Eric Copeland’ın önceki solo albümleri hiçbir zaman bu denli rahat dinlenebilir olmamıştı! Eric Copeland’ın kendine has gürültülü dub anlayışıyla yarattığı şarkılarında ufak kaoslar ve oturduğunuz yerde sallanmaya başlayacağınız ritimler yer alıyor. C.K.
“Rokzi
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

47. Earl Sweatshirt – “Doris”
Odd Future ekibinden belki de bugüne kadar çıkan en tatmin edici albüm Doris. Henüz 19 yaşındaki bir rapper’dan beklenmeyecek kadar detaylı düzenlemelerle dolu olan albüm, kesinlikle tek düze bir hip hop albümü değil. Vince Staples, RZA ve Domo Genesis gibi isimlerin konuk olduğu albümde çok farklı dönemlerin hip hop sahnelerinden etkileşimler fark etmek mümkün. C.K.
“Hive (Feat. Vince Staples & Casey Veggies)
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

46. Omar Souleyman – “Wenu Wenu”
Memleket durumlarına isyan, dünyayı fethetmeye devam. Biraz Four Tet desteği de fena olmamış tabe! J.H.D.
"Warni Warni"

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

45. Matt Elliott – “Only Myocardial Infarction Can Break Your Heart”
Folk müziğin uzun zamandır kalbi kırık, kalın sesli İngiliz’i Matt Elliott, akustik gitarlar eşliğinde karanlık bir romantizm ve aceleye gelmeyecek bir dinleyiş sunuyor. Bu albümde Elliott saklı bir mizah ile zarif ve sürükleyici aranjmanlar eşliğinde dönüp dolaşıp dinleyeni gitarına doluyor, kırık bir dünyaya sürüklüyor. L.A.
“I Would Have Woken You With This Song
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

44. Haim – “Days Are Gone”
Soft rock klişeleri, 80’ler popuna has kıvraklıkta hareketleri ve R&B vokalleriyle Haim kardeşler sizi sıkılma ihtimaliniz olmayan bir partiye çağırıyor. Haim’in “iyi şarkı”lar yazabildiği bir gerçek, bu ilk albümü es geçmeyin. E.S.
“Forever”

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

43. Julianna Barwick – “Nepenthe”
Brooklyn'deki evini barkını bırakıp hüznün ilacını (Nepenthe) bulmak için Atlas Okyanusu'nun kuzeyine gitmekten çekinmeyen Barwick, yanına Alex Sommers (Jonsi), Robert Sturla Reynisson (Mum) ve Amiina gibi birbirinden kıymetli dostlarını topluyor. İzlanda soğuğunda hasret dolu ağrılar, ruhanî kaygılar içinde uğul uğul bir albüm kaydediyorlar. S.K.
“The Harbinger”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

42. These New Puritans – “Fields of Reeds”
Yekpare bir değişim süreci sonunda tadına doyulmayan manyetik piyano sesleri, bir şahinin kanat çırpışları eşliğinde doğal bir canlanma. Hidden'dan sonra tempoyu düşürdü eleştirilerine karşı kimse rezonans yaratan melodileri ile kulaklarınızı delecek demiyor fakat içinize akın eden tınıları da es geçmeyiniz. S.K.
“V (Island Song)”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

41. Pearl Jam – “Lightning Bolt”
Lighning Bolt ile 10. albüme ayak basmış olan Pearl Jam, yeni bir şeyler deneyip mahvetmeden, hayranlarını hayal kırıklığına uğratmadan muazzam bir albüm yaptı. Bir yandan “Amerikan rock” kimliğini de koruyup özellikle yavaş tempodaki şarkılarıyla hepimizi keyiflendirdi. A.T.
“Infallible”

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

40. Mykki Blanco – “Betty Rubble The Initiation”
Şair, performans sanatçısı ve rapçi Mykki Blanco’nun hip hopa dair hislerimizi ve yargılarımızı eğri büğrü edip ellerimize geri verdiği enfes bir albüm. J.H.D.
"Feeling Special"

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

39. Vampire Weekend – “Modern Vampires of the City”
Belki Contra ve Vampire Weekend albümlerinin başarısını yakalayamadı ama Modern Vampires of the City  grubun yerinde saymayı bıraktığını ve bir değişim içerisinde olduğunu açıkça gösterdi. Eski tarzların üzerine ekledikleri efekt ağırlıklı "Ya Hey" ve "Hudson" parçalar bu değişimin en iyi örnekleri. E.B.
“Diane Young”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

38. Thee Oh Sees – “Floating Coffin”
Gitarlarla bezeli San Fransisco garaj rock sahnesinin vazgeçilmezleri Thee Oh Sees, son albümlerinde cızırtıların, gitarların ve tepindirecek ritimlerin arkasından tatlılıkla seslendirilmiş korkunçluklarla dönüyor. Bir duvar sesin ardından gelen karışık ama sıkı tempolar ve albümün son anlarında ortaya çıkan yaylılar grubun bundan sonraki rotasını ilginç bir yöne çekiyor. L.A.
“Maze Fancier
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

37. Moderat – “II”
Apparat ve Modeselektor’un bir araya gelmesiyle oluşan Moderat, iki grubun kafanızda oluşturduğu beklentilerden daha fazlasını bile içeren bir albümle karşımıza çıktı bu yıl. II isminden de anlaşılacağı gibi Moderat’ın ikinci albümü ve dans müziğine bir hayli olgunlaşmış ve ne istediğini bildiğini her detayıyla hissettiren bir albüm. C.K.
“Bad Kingdom”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

36. Atoms For Peace – “AMOK”
Odasında Radiohead posteriyle büyüyen bir nesil için Thom Yorke tarafından yapılan her iş altın değerinde. Thom Yorke deneyselliğinin diğer müzisyenlerin de katılımıyla bambaşka boyutlara ulaştığı AMOK yılın en “bekleneni veren” “süpergrup” albümlerinden. A.A.
“Default”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

35. Everything, Everything – “Arc”
İngiliz grup Everything Everything ikinci yayını Arc'ta kendine has gürültülü acelelerine devam ederken, dağınıklığından kurtulmuş, hazmı biraz daha kolaylaştırmış. Sakinleştirici bir falsettoyla örtülü, kafa sarsan dünyaları, 2000'li yılların başındaki gitar gruplarının günümüz toplumuna uyarlaması gibi okuyan, melodi yüklü şarkılardan oluşuyor. L.A.
“Cough Cough
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

34. Jessy Lanza – “Pull My Hair Back”
Hyperdub’dan bir ilk albüm daha. Üstelik Junior Boys’un Jeremy Greenspan’i ile beraber kotarılmış. Jessy Lanza’nın Michael Jackson’a öykünen ve R&B’ye yakışan vokalleri ve minimal synth programlamaları ile yaydığı yumuşacık büyünün etkisi haftalarca üzerinizde gezinebilir, mümkündür. E.S.
“Kathy Lee”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

33. Daft Punk – “Random Access Memories”
Elektronik müzik efsanesi Daft Punk, bugüne kadar dinlediğimiz en olgun, organik ve geniş kitleye hitap edebilen Daft Punk albümünü yayınladı. RAM belki yılın en iyi albümü değildi, ama insanları Coachella videosu senin Saturday Night Live videosu benim dolaştırmasından, Soundcloud’u yüzlerce sahte Get Lucky kopyasına maruz bırakmasından ve iTunes’dan dinlenebilir yapıldığı saat içinde Torrent sunucularına düşmesinden yola çıkarak yılın en çok beklenenlerinden biriydi. A.A.
“Instant Crush”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

32. Blood Orange - Cupid Deluxe
Önceleri Test Icicles'dan ve Lightspeed Champion olarak tanıdığımız Dev Hynes'ın Blood Orange adı altında yayınladığı ikinci albüm, gecenin karanlığına bürünmesi gereken, pürüzsüz ve ter döken bir pop yağmuru. 90'lar R&B'sinden, 80'lerin saksafon sololarına, hip hoptan, funk gitarlarına geçmiş sesleri günümüze bağlayan, bol konuklu ve inatla akılda kalan bu buruk şarkılar, Blood Orange’ı vaat ettiği yere taşıyor. L.A.
“Chamakay
 

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

31. Parquet Courts – “Light Up Gold”  
Uzun zamandır kuraklıkla boğuşan punk rock topraklarına muson yağmuru gibi yağdı bu albüm. Adrenalin, coşku, çiğlikteki güzellik, çığlık, surata yumruk, gençlik ateşi ve biraz da zeka. J.H.D.
"Borrowed Time"

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

30. The Stepkids – “Troubadour”
Her biri olağanüstü müzisyenler olan Stones Throw Records üçlüsü bu ikinci albümle çıtayı daha da yükselterek kulaklarımızı fena tavlıyor. Erken 80’ler funk’ı, taptaze bir pop anlayışı ve enerjisi çok yüksek bir soul sevdası... Müzik seven bu albümü de sever gibi genelgeçer bir durum var neredeyse. E.S. 
“The Lottery”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

29. Dawn of Midi – “Dysnomia”
Mekânlar ve zamanlar arası diyalog kurma vaadiyle yola çıkan, astronomi ve mitoloji arasında dans ettiren caz üçlüsü, mekanik perküsyonları ve derin bas sesleriyle "free jazz"ın altını kalın kalın çizdi bu sene. S.K.
“Nix”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

28. Deafheaven – “Sunbather”
Pembe albüm kapağıyla tuzağına düşüren Deafheaven, epik ve yoğun seslerini dream pop, shoegaze seslerle kaynaştırınca basamakları ikişer üçer atlayıvermiş. Gürültülü sözlerini ve acımasız boğaz yakarışlarını incelikli gitar tınılarıyla süsleyince bu senenin listelerini kırıp döken metal albümü ortaya çıkıverdi. S.K.
“Dream House”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

27. Kanye West – “Yeezus”
Daft Punk, Kid Cudi, Skrillex ve James Blake gibi müzisyenlerle çalışan Kanye West’in haziran ayında yayınladığı altıncı stüdyo albümü Yeezus, hem hip hop, house, elektronik ve endüstriyel müziğin başarıyla harmanlanmasıyla ortaya çıkan müziğiyle, hem de sözleriyle fazlasıyla kaliteli. Özel hayatında ve kameralar önünde yaşadıklarını göz önünde bulundurursak; Kanye West belki bu yıl içinde doğan oğlu North West için ideal bir baba figürü değildir, ama günümüz müzik piyasasının vazgeçilmezi. A.A.
“Bound 2”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

26. Gloria Coates – “At Midnight”
Dinlerken kendinizi bir korku filminin baş karakteri gibi hissedeceğiniz albümde bir yandan gerilip bir yandan da büyük bir haz duyacaksınız. Coates klasik müziği daha ne kadar ilginçleştirebilir, daha ne kadar kendi tarzını yaratabilirdi? A.T.
“The Silver-Eyed Soul”

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

25. Autre Ne Veut – “Anxiety”
Başından sonuna kadar sizi şaşırtacak, hiç sıkılmadan dinleyeceğiniz yaratıcılık harikası bir albüm. Autre Ne Veut takma adlı Arthur Ashin’in bir müzik dehâsı olduğuna her şarkıda daha da ikna olacaksınız. A.T.
“Counting”

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

24. Boards of Canada – “Tomorrow's Harvest”
Sekiz yılın uzun bir ara olduğunu, hiçbir şeyin bırakıldığı gibi kalmadığını ve o içine kapanık hâllerini bulamamanın hayal kırıklığını kimse reddetmiyor ama buna rağmen akustik gitarlarla çevrili klavye oyunlarının verdiği huzuru bir zamanlar bizi bizden alan bu İskoç ikiliyi özlediğimiz gerçeğini de değiştirmiyor. S.K.
“Reach For The Dead”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

23. Purling Hiss – “Water On Mars” 
Stoner rock tribi, 90’lar estetiği, her boşluğunuzu dolduran enfes gitar tonları... Yılın en iyi gizli kalmış “gitar” albümlerinden. J.H.D.
"Mercury Retrograde"

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

22. The National – “Trouble Will Find Me”
New York gibi bir metropolde taşra yalnızlığını ve köksüzlüğünü dibine kadar yaşayan National artık çoluk çocuğa karışmanın verdiği olgunlukla günlük hayatın tasasına düşmüş. Bu sırada duygularını yine sakınmadan tüm seslerine bulaştırmış, mütemadi dinleyicisini de yanıltmamış. S.K.
“Don’t Swallow The Cap”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

21. The Asphodells – “Ruled by Passion Destroyed by Lust”
The Asphodells, ulu prodüktör Andrew Weatherall’un, Timothy J. Fairplay ile kurduğu takımın adı. Tekrar eden ritimler ve koynunuza giren melodilerle, saf elektronik müziğin zamanın ötesinde diyarlarında, Weatherall kalitesinin güvencesi altındasınız. E.S.
“Beglammered”

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

20. Janelle Monae – “The Electric Lady (suites IV and V)”
Son yılların dikkat çeken kadın vokallerinden Janelle Monae, yerinde duramayan karakterini çok iyi yansıttığı The Electric Lady’de Prince, Erykah Badu ve Solange gibi isimlerin yardımı ile müzikal zenginliğini bir adım daha ileri taşımayı başarıyor. Tekdüzelikten uzak, hareketli ve samimî bir albüm. E.B.
“Primetime”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

19. La Femme – “Psycho Tropical Berlin”
Fransa'dan kopup gelen La Femme uzun zamandır beklenen ilk uzunçalarlarında psych-pop, new wave ve surf rock arasında seyreden, tam adı üstünde bir dinleyişe davet ediyor. Nostalji açlığımızı doyurup sıcak olduğu kadar da titiz bir düzen tutturan albüm, kumsalı andırsa da distopik bir resim çizerken durgun anlarında salındıracak, ama çoğunlukla zıplatacak. L.A.
Si Un Jour
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

18. MGMT – “MGMT”
MGMT’nin üçüncü albümü, her dinleyişte yeni bir detay fark edip sevebileceğiniz on şarkıdan oluşuyor. Akıl almaz synth tonları ve genellikle silik şekilde duyduğumuz vokaller üzerine inşa edilen şarkılar, yer yer kafa karıştırıcı olsa da grubun kendine ait bir tınıyı aradığını ve bu arayışla gerçekten sıradışı keşifler yaptığını anlatıyor bu albüm. C.K.
MGMT – Cool Song No.2
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

17. Julia Holter – “Loud City Song”
Julia Holter’in üçüncü albümü o kadar ince işlenmiş bir albüm ki, devasa bir orkestrayla da çalınabilir, üç dört kişilik bir grupla da. Los Angeles’lı müzisyenin harika vokalinin ön planda olduğu şarkıların yapıları birbirine benzemediği gibi şarkı yazımındaki farklı denemeler albümü epey akıcı kılıyor. C.K.
“Horns Surrounding Me
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

16. David Bowie – “The Next Day”
On yıllık bir aranın ardından internetin kucağına aniden düşüveren 24. stüdyo albümü, Bowie'nin yabancılığıyla tanıdık sesinin kırılgan ve ateşli hâllerini tok bir prodüksiyon ve karanlık hikâyeler eşliğinde barındırıyor. İlginç deneylerden, kusursuz ve eforsuz pop şarkılarına, Bowie bizi canlı ve kızgın bir rock albümüyle kucaklayıp uzun zamandır yayınladığı en iyi işlerden birine imza atıyor. L.A.
“Love Is Lost
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

15. Jon Hopkins – “Immunity”
İnsanın içine işleyen melodiler, üzerinde günlerce kafa yorulduğu belli olan altyapılar ve sürükleyici synthlerden oluşan bu şaheser, Jon Hopkins’in şu ana kadar yayınladığı en iyi albüm olmakla kalmayıp senenin en iyi elektronik müzik albümlerinin başında geliyor. E.B.
“Open Eye Signal”
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

14. Bill Callahan – “Dream River”
Bill Callahan’ın o tok sesiyle anlattığı hikâyelerin bağımlısı olmak diye bir durum var şu dünyada. Yıllar boyu Smog adıyla albüm yayınlayan, son beş albümünü ise kendi adını kullanarak çıkaran Bill Callahan, Dream River’da yine mistik coğrafyaların bağrından kopup gelen seslerle kuşatıyor bizleri. S.M.
"The Sing"
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

13. Jacco Gardner – “Cabinet of Curiosities”
Hollandalı genç yetenek Jacco Gardner'ın, Cabinet of Curiosities’inde boş diyebileceğim tek bir şarkı yok, baştan sona ağzımızı açık bırakan psikedelik sularda gezen bir albüm. E.B.
“Chameleon”

 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

12. Nick Cave & The Bad Seeds – “Push the Sky Away”
Nick Cave ve tayfası The Bad Seeds yeni bir albüm yayınlayacak da biz heyecanlanmayacağız! Bir önceki albümleri Dig, Lazarus, Dig!!! ve bir tür yan projeleri olan Grinderman ile sert seslerin peşinden gitmiş olan ekip, Push the Sky Away’de yine coşkun ama bu sefer yaylıların öne çıktığı lirik şarkılarla selamladı bizleri. S.M.
"Push the Sky Away"
 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Image

11. Oneohtrix Point Never – “R Plus Seven”
R Plus Seven kolay adapte olunabilecek bir albüm değil kesinlikle. Albümde bir an yağmur ormanı sesleriyle sakinleşirken bir anda kendinizi çok fazla elektronik katmandan oluşan bir curcunanın içinde bulabiliyorsunuz. Ama R Plus Seven’ı etkileyici kılan detay da bu değişimlerin hiç rahatsız etmeden, doğal bir şekilde gerçekleşiyor olması. C.K.
“Zebra
 

ÖNCEKİ Bela geliyorum demez: Duygu Uzman SONRAKİ 2013'ün En İyi Albümleri Top 10
Bu yazıyı paylaş