+ Bazı şarkılarda durup bu Wild Beasts mi ya dediğimiz, Hayden Thorpe’nin vokallerini duyunca rahatlayıp devam ettiğimiz bir albüm Present Tense. Grubun arası elektronik seslerle hep iyi olmuştu ama bu kadar değil. Synthler eşliğinde yenilenmişler resmen!
- Şarkıların hep aynı temposunda ilerlemesi... Zaten sen bunu sorun ediyorsan Wild Beasts dinleme diyebilirsiniz tabiî ama insan sırf bu yüzden arada dalıp bazı güzel sesleri yanlışlıkla es geçebiliyor. S.M.
"Sweet Spot"
+ Sözlerin içine gizlenmiş hayatsal trajediler içinde solgun ve kasvetli sesine eşlik eden yalnız gitarıyla Mark Kozalek insansal dertleri anlatıyor ki sonunda evrensel bir dertler silsilesi içinde yaşadığımızı anladığımızda belki biraz daha iyi hissederken aslında daha da acıyor şimdi.
- Bu albümü baştan sona dinleyebilirsiniz çünkü "baştan sona" dinletir kendini. Ama her gün özenle uykuya yatırdığınız düşünceler birer birer uyanıp adım başı karşınızda olacaklar haberiniz olsun. S.K.
"Jim Wise"
+ Planningtorock (nam-ı diğer Janine Rostron) 80’ler synthleri, biraz pop, şekilden şekle giren vokallerle ilginç bir elektronik müzik yaratmış, bize de dinlemek düşmüş. İngiliz sanatçının uzun zamandır yaşadığı Berlin’in elektronik müzik kültüründen de nasibini almış olması müziğe ayrı bir sos katıyor.
- Elektronik ortamda fazlasıyla değiştirdiği vokalleri yüzünden kendisini erkek sanabilirsiniz! A.T.
“Human Drama”
+ Bu ayın başka bir kaliteli elektronik müzik albümü The Glitch Mob'dan geldi. Üçlünün yazdığı elektronik altyapılara bazı şarkılarda eşlik eden vokaller ve yer yer karşımıza çıkan analog enstrümanlar müzikal kaliteyi bir adım ileri taşımış.
- Tamamını dinleyebilmek için gerçekten "moda girmeniz" gerekiyor, yoksa biraz ağır kaçabilir. A.A.
"Cant Kill Us"
+ Major Lazer yine bildiğimiz gibi eğlenceli ve bol sürprizli bir uzay “dub”ı yapıyor.
- O eski kirlilikten hiç eser kalmamış sanki! C.K.
“Sound Bang“
+ Üç yıl ardı ardına albüm çıkardıktan sonra bir üç yıl da inzivaya çekilen bu tatlı grup, tarzını daha da oturtmuş olarak geri döndü. Ferahlatıcı, umutlandırıcı ve iç açıcı.
- Dinlerken kendinizi hayal dünyanıza dalmış olarak bulmanız mümkün. A.T.
“Whenever, whenever”
+ James Mercer, The Shins'ten aşina olduğumuz pop-rock sesi ve Danger Mouse ile güçlerini birleştirerek ortaya çıkardığı gitar-davul-tuşlu çalgılar kompozisyonlu müziğiyle doğru duygulara hitap etmeyi başarıyor.
- Değişiklik arayanlara göre değil, alternatif müzik çalan herhangi bir radyoda her gün bu albümdeki parçalara benzer yüzlerce parça çalıyor. A.A.
"Holding on For Life"
+ Massachusetts'in yedi tepesi içindeki yatak odasından seslenen Christopher Barnes, sisli sesiyle How To Dress Well ya da Perfume Genius’e benzer piyano ve çello sesleriyle içinde kaybolduğu cinsel ve ruhsal uzaklaşmalarını anlatıyor.
- Yalnızlığın kana işleyen ve bütün bir vücudu saran bir hastalığa dönüşmesinden siz de deli gibi korkuyorsanız doğru yerdesiniz. Belki de tam anlamıyla yanlış yerde. S.K.
“Braid“
+ Akıcı ve epey derli toplu bir lounge albümü Saudade.
- Ama sanki gruba özgü pek bir şey yok, rastgele alacağınız herhangi bir karışık lounge albümüyle aynı hisleri uyandırıyor. C.K.
“Depth Of My Soul“
+ Distorsiyon ve reverbli gitarları bolca kullanıp da shoegaze ve noise arasındaki ince çizgiyi tutturmak oldukça zor olsa gerek. Vibragun bunu tutarlı bir şekilde yapabilmiş, üstüne bir de beklenmedik anda gelen kısa bluesvarî gitar soloları ve dinamik davul ritimleriyle ortaya where The White Stripes meets My Bloody Valentine tadında bir albüm çıkmış.
- İkinci, üçüncü dinleyişten sonra "tekrar hissi" vermesi kaçınılmaz. A.A.
"Send Me to Dream"
+ Doksanları özlemiş olanlar, “Pavement, Silver Jews hâlâ kulağımda çınlar” diyenler, Sadie Dupuis’un bol metaforlu iç gözlemleri için Real Hair'ın kapağını açın ve gevşek bırakın, istediğiniz an da kapatabilin.
- Sadie Dupuis'un içinin kapıları sonuna kadar açık, dediği gibi "bu resimde ol, bu resimde benimle ol" ya da olma. Bu kadar basit. S.K.
“American Horror“
+ Arkanıza yaslanın ve Beck’in 47 dakika süren bu olağanüstü albümüne tanıklık etmenin keyfini sürün. Sade ve ağırbaşlı vokallerin yanısıra, sürükleyici gitar rifflerini içince barındıran Morning Phase şimdiden “yılın en iyileri” arasındaki yerini aldı.
- Kelimenin tam anlamıyla kusursuz bir albüm. E.B.
“Wave”
+ Yıllar sonra karşımıza çıkan The Notwist, eskisine göre daha cesur ve yenilikçi. Elektronik tabanlı şarkılar gerçekten çok ince işlenmiş.
- Sanki eski tınılarını bir yerlere sıkıştırmayı kendilerine dert edinmişler, birkaç şarkıda kendilerini bu yönde zorladıkları rahatlıkla fark ediliyor. C.K.
”Close To The Glass”
+ İlk albümü Ark'a göre daha fazla organik sesle karşılaştığımız, sakin ve duygusal bir çalışma hazırlayan Güney Londralı genç müzisyen Samuel Howard, "Love to Give" ile bu ayki dert ortağınız olabilir.
- Bir yandan dinleyip bir yandan da başka işlerle uğraşmanız bir hayli zor. Buruk atmosferiyle dikkatinizi dağıtan ve ilgi isteyen bir albüm. A.A.
"Love to Give"
+ Bir ilk albüm için şaşırtıcı derecede bütün ve tutarlı bir albüm Tremors.
- Yine de biraz güvenli sularda kalmayı tercih etmiş ve bir noktadan sonra sıkıcı olmaya başlayan da bir albüm. C.K.
”Artifice”
+ Tekinsiz sesler kraliçesi St Vincent’ın 2011 tarihli Strange Mercy albümüyle ivme kazanan müziği, geçmişte David Byrne ile çarpışıp kendi adını taşıyan bu dördüncü albümündeki hâlini almış. (David Byrne’den izler bulmak bizim fanatikliğimizden kaynaklanıyor da olabilir tabiî.) Bu kadının nelere muktedir olduğunu görmekten zevk alanlara göre!
- “Prince Johnny” şarkısında Annie Clark’ın vokalleri yer yer inanılmaz derecede Alanis Morissette’e benziyor ama tabiî bunun negatif mi pozitif mi olduğu Alanis Morisette’le kurduğunuz ilişkiye bağlı. -Albümle ilgili yazacak olumsuz bir şey bulamadığımız belli oldu mu?- S.M.
“Birth In Reverse“
+ Slovenyalı prodüktör Gramatik, elektronik müziğin çeşitli alt dallarını harmanlayarak ders niteliğinde, uçsuz bucaksız bir albüm yapmış. Böylesine kaliteli bir albümü BitTorrent Bundle üzerinden ücretsiz olarak sunması da ayrı bir güzellik!
- Kendisini "tam zamanlı komedyen, yarı-zamanlı müzisyen" olarak tanımlıyor ve "müziğimi ciddîye almayın, o sadece özenle hazırladığım şakalardan biri" diyor Gramatik. A.A.
"Age of The Reason"
+ Trust'ın karanlık synthlerini, Purity Ring'in harika müziğiyle bütünleşen vokallerini ve spazzkid'in yazdığı bol hi-hat'li ritimleri The Mast'ın birçok şarkısında hissetmek mümkün.
- Albümün genel gidişatını değiştirmesi için eklenmiş olabilecek fakat ilk yedi şarkıdaki müzikal bütünlüğü yakıp yıkan "All The Way"den sonraki şarkıları silip albümü o hâliyle dinlerseniz daha çok seveceğinizi düşünüyorum. A.A.
"So Right"
+ Tanrı vergisi soprano sesiyle Avrupalı köklerine sadık Rhode Islandlı müzisyen Joel Thibodeau bu kaydı Reykjavik yakınlarında, Alex Somers'ın katkılarıyla yapmış. Orkestral sesler eşliğinde okumaktan/dinlemekten son derece zevk alacağınız pastoral bir büyüme hikâyesi.
- Cilalarından arın, dolambaçlardan kurtul. Sen olduğun gibi güzelsin Death Vessel. S.K.
"Ejecta"
